Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

mulum Vr

  • 1 mulus

    mūlus, i, m. [st2]1 [-] mulet. [st2]2 [-] âne, imbécile. [st2]3 [-] mulet (esclave chargé comme un mulet).    - mutuum muli scabunt, Aus.: ce sont deux mulets qui se grattent (en parlant de personnes qui se louent mutuellement).    - mulum de asino pingere, Tert.: faire d'un âne un mulet (= corriger un défaut par un autre).    - muli Mariani: les mulets de Marius (soldats de Marius qui les forçait à porter leurs bagages). - voir hors site muli Mariani.
    * * *
    mūlus, i, m. [st2]1 [-] mulet. [st2]2 [-] âne, imbécile. [st2]3 [-] mulet (esclave chargé comme un mulet).    - mutuum muli scabunt, Aus.: ce sont deux mulets qui se grattent (en parlant de personnes qui se louent mutuellement).    - mulum de asino pingere, Tert.: faire d'un âne un mulet (= corriger un défaut par un autre).    - muli Mariani: les mulets de Marius (soldats de Marius qui les forçait à porter leurs bagages). - voir hors site muli Mariani.
    * * *
        Mulus, muli. Plin. Un mulet engendré d'un asne et d'une jument.
    \
        Muli Mariani. Frontinus. Crochets de crocheteurs et portefaix.

    Dictionarium latinogallicum > mulus

  • 2 nutrico

    nūtrīco, —, ātum, āre [ nutrix ]
    кормить, выкармливать ( mulum Vr); питать, вскармливать, воспитывать ( pueros Pl)
    viperam sub alā n. погов. Pt =вскормить змею на своей груди

    Латинско-русский словарь > nutrico

  • 3 trusito

    trūsito, —, —, āre [frequ. к truso ]
    подталкивать, подгонять ( mulum Ph — v. l.)

    Латинско-русский словарь > trusito

  • 4 mulus

    mūlus, ī, m. (μυχλός), der Maulesel, das Maultier, redarius, Varro: clitellarius, Cic.: mulorum grex, Varro: muli senes, Apul. met. 9, 13. – Sprichw., muli Mariani, von Soldaten, die das Gepäck auf einer Traggabel (furca) wie die Maulesel auf dem Saumsattel tragen, Frontin. 4, 1, 7. Fest. 149, 25; vgl. Paul. ex Fest. 24, 2 u. 148, 6. – mutuum muli scabunt, s. scabo. – mulum de asino pingere, Gleiches mit Gleichem, Tert. adv. Val. 19. – als Schimpfwort, wie Kamel (= Dummkopf), Plaut. most. 873. Catull. 83, 3.

    lateinisch-deutsches > mulus

  • 5 nutrico

    nūtrīco, āre (nutrix), säugen, füttern, nähren, a ufziehen, pueros, Plaut. merc. 509: mulum, Varro r. r. 2, 8, 4: viperam sub ala, sprichw. = eine Schlange am Busen nähren, Petron. 77, 1: partus suos, Ps. Apul. Ascl. 36: quidquid malefici graminis nutricant terrarum sinus, Arnob. 1, 52: absol., Plaut. mil. 715: sus binis mensibus nutricat, Varro r. r. 2, 4, 14: Partiz. Präs. subst., praegnantes et nutricantes, Tert. ad ux. 1, 5. – im Passiv, nutricatur, Afran. com. 401: nutricantur, Varro r. r. 1, 23, 5 u. 2, 2, 17: nutricatum, Lucil. 1090.

    lateinisch-deutsches > nutrico

  • 6 pingo

    pingo, pīnxī, pictum, ere (altind. piçati, schmückt, ziert, gestaltet, pécas, Form, Farbe, griech. ποικίλος, bunt), malen, abmalen, I) eig.: 1) im allg.: simulacrum Helenae, Cic.: speciem hominis, Cic.: tabulam (ein Bild), Cic.: tabula picta, ein Gemälde, Cic.: picta tabella, Mart.: exemplaria picta, Zeichnungen, Vitr.: hunc pictum de musivo videmus, Spart. Pesc. 6, 8: pingi (sich schminken), fingi, Plaut. Poen. 221: sprichw., mulum de asino pingere, Gleiches mit Gleichem, Tert. adv. Val. 19 extr. – Passiv m. folg. Infin., quas (comas) Dione pingitur umenti sustinuisse manu, Ov. am. 1, 14, 34. – absol., pingere coloribus, Apul.: pictae volucres, bunte, Verg.: venuste pingere et fingere (modellieren), Amm.: operam dare pingendo sub magistro Diogneto, Capit. – 2) insbes., mit der Nadel sticken, mit u. ohne acu, Ov. u. Cic.: acu picta vestis textilis, Isid.: toga picta, gesticktes Oberkleid der Triumphierenden (s. palmātus), Liv.: prägn., picti reges, mit gestickten Gewändern angetane, Mart. – II) übtr.: 1) bemalen, bestreichen, omnia palloribus, Lucr.: frontem moris, Verg.: vaccinia calthā, Verg. – 2) schmücken, zieren, bibliothecam, Cic.: stellis pingitur aether, Sen. poët. – 3) in der Rede ausmalen, künstlich gruppieren, lebhaft schildern, verba, Cic.: Britanniam pingam coloribus tuis penicillo meo, Cic.: (Pompeius) omnibus a me pictus et politus artis coloribus, Cic.

    lateinisch-deutsches > pingo

  • 7 procuro

    prō-cūro, āvī, ātum, āre, für etw. Sorge tragen, etw. besorgen, abwarten, pflegen, warten, I) im allg.: se, Plaut.: corpus, Verg.: sacrificia publica, Caes.: arbores, Cato: m. folg. Dat., Plaut. u. Arnob. – II) insbes.: 1) jmds. Geschäfte besorgen, verwalten, in etw. jmds. Agent sein, a) tr., mit dem Acc. der Sache: alcis negotia, jmds. Geschäftsträger sein, Cic.: u. so rationes negotiaque Dionysii, besorgen, Cic.: hereditatem, Cic.: imperium alienum, die Herrschaft für einen anderen verwalten, Curt. – b) intr., Geschäftsführer-, Agent sein, mit Dat. pers., Fronto u. ICt. – u. vorzugsw. = Oberverwalter der kaiserl. Einkünste sein, Prokurator sein, cum procuraret in Hispania, Plin. ep. – 2) ein schlimmes Anzeichen nach den gesetzlichen Vorschriften behandeln, durch Opfer usw. sühnen (vgl. Vorst Val. Max. 1, 1, 1. p. 10), monstra, Cic.: prodigia, Liv.: ostentum, Phaedr., familiare ostentum, Liv.: ostentorum ac fulgurum denuntiationes, Val. Max.: somnia, Tibull.: absol., Iovi hostiis maioribus, Gell.: impers., simul procuratum est, quod tripedem mulum Reate natum nuntiatum erat, Liv. – / Die erste Silbe bisweilen kurz, Tibull. 1, 5, 13. Ov. art. am. 1, 587.

    lateinisch-deutsches > procuro

  • 8 Pferd

    [1863] Pferd, equus (im allg.). – caballus (ein Pferd, wie man es zu gemeiner Arbeit brauchte, Gaul, Mähre). – mannus (ein gallisches Pferd, kürzer gebaut und wegen seiner Schnelligkeit bei den reichern Römern beliebt). – verēdus (ein leichtes Jagd- oder Kurierpferd, nicht zum Fahren gebraucht). – Pf. (Roß) u. Mann, equi viri: ein junges Pf., pullus equinus; eculĕus. – zu Pf., equo vehens (von einem Pf. sich tragen lassend), equo vectus (von einem Pf. getragen); in equo sedens. equo insĭdens (auf einem Pferde sitzend); ex equo od. (von mehreren) ex equis (vom Pf. aus, z.B. pellere hostem); eques (als Reiter): eine Statue zu Pf., statua equestris: zu Pf. sein, equo vehi: equo insidēre: stets zu Pf. sein, equo od. (von mehreren) equis omni tempore vectari: zu Pf. eine Unterredung halten, ex equis colloqui (v. zweien). – sich aufs Pf. setzen, aufs Pf. steigen, conscendere equum: sich aufs Pf. schwingen, se od. corpus subicere in equum; insilire in equum (aufs Pf. springen): sich auf ein anderes Pf. setzen, das Pf. wechseln, equum mutare: jmd. auf ein anderes Pferd setzen, ein anderes Pf. besteigen lassen, alqm alteri equo inicere: jmd. aufs Pf. heben, helfen, nehmen, alqm in equum tollere; alqm in equum subicere (sich schwingen lassen): das Pf. bringen, vorführen, equum adducere: jmdm., equum alci admovere; equum alci offerre (darbieten, anbieten): ein Pf. vor jmds. Tür bringen, aufstellen, ante ostium alcis equo locum dare. – er schickte 300 Pferde (d. i. Reiter) zu Hilfe, trecentos equites auxilio misit. – Sprichw., sich vom Pferde auf den Esel setzen, etwa *canterio vectum post mulum conscendere (vgl. Cic. ep. 9, 18, 4).

    deutsch-lateinisches > Pferd

  • 9 mulus

    mūlus, ī, m. (μυχλός), der Maulesel, das Maultier, redarius, Varro: clitellarius, Cic.: mulorum grex, Varro: muli senes, Apul. met. 9, 13. – Sprichw., muli Mariani, von Soldaten, die das Gepäck auf einer Traggabel (furca) wie die Maulesel auf dem Saumsattel tragen, Frontin. 4, 1, 7. Fest. 149, 25; vgl. Paul. ex Fest. 24, 2 u. 148, 6. – mutuum muli scabunt, s. scabo. – mulum de asino pingere, Gleiches mit Gleichem, Tert. adv. Val. 19. – als Schimpfwort, wie Kamel (= Dummkopf), Plaut. most. 873. Catull. 83, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mulus

  • 10 nutrico

    nūtrīco, āre (nutrix), säugen, füttern, nähren, a ufziehen, pueros, Plaut. merc. 509: mulum, Varro r. r. 2, 8, 4: viperam sub ala, sprichw. = eine Schlange am Busen nähren, Petron. 77, 1: partus suos, Ps. Apul. Ascl. 36: quidquid malefici graminis nutricant terrarum sinus, Arnob. 1, 52: absol., Plaut. mil. 715: sus binis mensibus nutricat, Varro r. r. 2, 4, 14: Partiz. Präs. subst., praegnantes et nutricantes, Tert. ad ux. 1, 5. – im Passiv, nutricatur, Afran. com. 401: nutricantur, Varro r. r. 1, 23, 5 u. 2, 2, 17: nutricatum, Lucil. 1090.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nutrico

  • 11 pingo

    pingo, pīnxī, pictum, ere (altind. piçati, schmückt, ziert, gestaltet, pécas, Form, Farbe, griech. ποικίλος, bunt), malen, abmalen, I) eig.: 1) im allg.: simulacrum Helenae, Cic.: speciem hominis, Cic.: tabulam (ein Bild), Cic.: tabula picta, ein Gemälde, Cic.: picta tabella, Mart.: exemplaria picta, Zeichnungen, Vitr.: hunc pictum de musivo videmus, Spart. Pesc. 6, 8: pingi (sich schminken), fingi, Plaut. Poen. 221: sprichw., mulum de asino pingere, Gleiches mit Gleichem, Tert. adv. Val. 19 extr. – Passiv m. folg. Infin., quas (comas) Dione pingitur umenti sustinuisse manu, Ov. am. 1, 14, 34. – absol., pingere coloribus, Apul.: pictae volucres, bunte, Verg.: venuste pingere et fingere (modellieren), Amm.: operam dare pingendo sub magistro Diogneto, Capit. – 2) insbes., mit der Nadel sticken, mit u. ohne acu, Ov. u. Cic.: acu picta vestis textilis, Isid.: toga picta, gesticktes Oberkleid der Triumphierenden (s. palmatus), Liv.: prägn., picti reges, mit gestickten Gewändern angetane, Mart. – II) übtr.: 1) bemalen, bestreichen, omnia palloribus, Lucr.: frontem moris, Verg.: vaccinia calthā, Verg. – 2) schmücken, zieren, bibliothecam, Cic.: stellis pingitur aether, Sen. poët. – 3) in der Rede ausmalen, künstlich gruppieren, lebhaft schildern, verba, Cic.: Britanniam pingam coloribus tuis penicillo meo, Cic.: (Pompeius) omnibus a me
    ————
    pictus et politus artis coloribus, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pingo

  • 12 procuro

    prō-cūro, āvī, ātum, āre, für etw. Sorge tragen, etw. besorgen, abwarten, pflegen, warten, I) im allg.: se, Plaut.: corpus, Verg.: sacrificia publica, Caes.: arbores, Cato: m. folg. Dat., Plaut. u. Arnob. – II) insbes.: 1) jmds. Geschäfte besorgen, verwalten, in etw. jmds. Agent sein, a) tr., mit dem Acc. der Sache: alcis negotia, jmds. Geschäftsträger sein, Cic.: u. so rationes negotiaque Dionysii, besorgen, Cic.: hereditatem, Cic.: imperium alienum, die Herrschaft für einen anderen verwalten, Curt. – b) intr., Geschäftsführer-, Agent sein, mit Dat. pers., Fronto u. ICt. – u. vorzugsw. = Oberverwalter der kaiserl. Einkünste sein, Prokurator sein, cum procuraret in Hispania, Plin. ep. – 2) ein schlimmes Anzeichen nach den gesetzlichen Vorschriften behandeln, durch Opfer usw. sühnen (vgl. Vorst Val. Max. 1, 1, 1. p. 10), monstra, Cic.: prodigia, Liv.: ostentum, Phaedr., familiare ostentum, Liv.: ostentorum ac fulgurum denuntiationes, Val. Max.: somnia, Tibull.: absol., Iovi hostiis maioribus, Gell.: impers., simul procuratum est, quod tripedem mulum Reate natum nuntiatum erat, Liv. – Die erste Silbe bisweilen kurz, Tibull. 1, 5, 13. Ov. art. am. 1, 587.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > procuro

  • 13 prō-cūrō

        prō-cūrō    (proc-, O., Tb.), āvī, ātus, āre, to take care of, attend to, look after: in pecuniā maximā procurandā: corpora, V.: sacrificia, Cs.—Of an agent or trustee, to take care of, manage: negotia Dionysi, act as steward for.—Of ill omens, to avert, expiate by sacrifice: signa, quae a dis hominibus portendantur: ad haec (prodigia) procuranda, L.: ostentum, Ph.: simul procuratum est, quod tripedem mulum Reate natum nuntiatum erat, L.

    Latin-English dictionary > prō-cūrō

  • 14 trūsitō

        trūsitō —, —, āre     to push often: mulum trusitant, Ph.

    Latin-English dictionary > trūsitō

  • 15 mulada

    (Sp. model spelled same [muláða] < mulo < Latin mülum 'mule' and the collective suffix - ada)
       Clark: 1840s. Correctly glossed by Watts as "a drove of mules." The DRAE concurs. Santamaría indicates that the term mulaje is used in Mexico with the same meaning.

    Vocabulario Vaquero > mulada

  • 16 hinnus

    hinnus, i, m., = hinnos, a mule (from a stallion and a she-ass;

    opp. mulus, from a he-ass and a mare): ex equa et asino fit mulus: contra ex equo et asina hinnus... Hinnus est ex equo et asina, minor quam mulus corpore, etc.,

    Varr. R. R. 2, 8, 1; 6; cf.:

    hinnos et hinnas sub quo sensu accipere debeamus Varro designat: ait enim ex equis et hinnulis (leg. asinabus) qui nascantur, hinnos vocari,

    Non. 122, 4 sq.; Col. 6, 37, 5.—
    II.
    Transf., in the form ginnus, i, m., = ginnos, a little stunted mule:

    non aliter monstratur Atlas cum compare ginno,

    Mart. 6, 77, 7; cf.:

    in plurium Graecorum est monumentis, cum equa muli coitu natum, quem vocaverint ginnum, id est parvum mulum,

    Plin. 8, 44, 69, § 174.

    Lewis & Short latin dictionary > hinnus

  • 17 mulus

    mūlus, i, m. [perh. mu-; Gr. mukaô; cf. muklos, an ass], a mule:

    muli pretio qui superant equos,

    Plaut. Aul. 3, 5, 21:

    rhedarii,

    Varr. R. R. 3, 17:

    clitellarius,

    Cic. Top. 8, 35: mulus vehiculo lunae habetur, quod tam ea sterilis sit quam mulus; vel quod, ut mulus non suo genere sed equis creatur, sic ea solis, non suo fulgore luceat, Paul. ex Fest. p. 148 Müll.: mulis celebrantur ludi in Circo Maximo Consualibus, quia id genus quadrupedum primum putatur coeptum currui vehiculoque adjungi, Paul. ex Fest. p. 148 ib.—As a term of abuse, you mule, you ass:

    mule, nihil sentis,

    Cat. 83, 3: muli Mariani, Marius's mules, a nickname given to the soldiers of C. Marius, because they were compelled to carry their baggage on their backs like mules, Front. Strat. 4, 1, 7; Paul. ex Fest. s. v. muli, p. 149 Müll.; and s. v. aerumnulas, p. 24 ib.— Prov: mutuum muli scabunt, like the Engl. you claw me, and I'll claw you, of those who flatter one another, Aus. Idyll. 12; hence: ridiculum est, cum te Cascam tua dicit amica, Fili Potoni, sesquisenex puerum. Dice illam pusam: sic fiet mutua muli, Poët. ap. Varr. L. L. 7, § 28 Müll.:

    mulum de asino pingere, a proverbial expression made use of when the original and the copy differ but little from each other, or when absurdities are represented by absurdities, or lies concealed with lies,

    Tert. adv. Val. 19 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > mulus

  • 18 procuro

    prō-cūro (the first o scanned short, Tib. 1, 5, 13; Ov. A. A. 1, 587), āvi, ātum, 1, v. a. and n., to take care of, attend to, look after any thing.
    I.
    In gen. (class.; syn.: curam gero).
    (α).
    Act.:

    nunc tu te interim, quasi pro puerperā, hic procuras,

    Plaut. Truc. 2, 4, 59:

    pueros,

    id. Poen. prol. 28; cf.:

    nunc puero utere et procura,

    id. Truc. 4, 4, 25:

    hic sunt trecenti nummi... hinc me procura,

    id. Poen. 3, 4, 5:

    corpora,

    Verg. A. 9, 158:

    sacrificia,

    Caes. B. G. 6, 13:

    sacra,

    Nep. Them. 2, 8:

    arbores,

    Cato, R. R. 43:

    semina,

    Pall. 7, 9:

    plantas,

    id. 12, 7, 11.—
    (β).
    Neutr., with dat., to look after, care for (ante- and post-class.):

    bene procuras mihi,

    Plaut. Stich. 1, 2, 37:

    victui potuique,

    Arn. 3, 115.—
    II.
    In partic., to take care of, to manage one's affairs (class.).
    A.
    Act.:

    procurat negotia Dionysii,

    Cic. Fam. 12, 24, 3:

    hereditatem,

    id. Att. 6, 9, 2.—Hence, of religious acts, to avert or expiate (evil omens) by sacrifice (cf.:

    expio, lustro): monstra,

    Cic. Div. 1, 2, 3:

    procurare atque expiare signa, quae a diis hominibus portenduntur,

    id. ib. 2, 63, 130; Liv. 1, 21; 5, 18; 27, 37:

    ostentum,

    Phaedr. 3, 3, 16:

    fulgur,

    Suet. Galb. 4:

    sacrificio ostentorum ac fulgurum denuntiationes procurantur,

    Val. Max. 1, 1, 1.—
    B.
    Neutr., to hold a charge or administration, to be procurator:

    cum procuraret in Hispaniā,

    Plin. Ep. 3, 5, 17:

    procurante Pontio Pilato Judaeam,

    Vulg. Luc. 3, 1; Dig. 29, 2, 86.—With dat. of person (post-class.):

    procurare patri,

    to act as agent for, Dig. 32, 1, 34, § 1; 27, 1, 44.— With dat. of thing:

    operibus publicis,

    Dig. 43, 8, 2.—Of religious acts, to make expiation or atonement: VT CONSVL HOSTIIS MAIORIBVS IOVI ET MARTI PROCVRARET, S. C. ap. Gell. 4, 6, 2.—With ne:

    ipse procuravi, ne possent saeva nocere Somnia, ter sancta deveneranda mola,

    Tib. 1, 5, 13.— Impers. pass.:

    simul procuratum est, quod tripedem mulum Reate natum nuntiatum erat,

    Liv. 40, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > procuro

  • 19 tollo

    tollo, sustŭli, sublātum, 3, v. a. ( perf. tollit, Pers. 4, 2:

    tollisse,

    Dig. 46, 4, 13) [root Sanscr. tul-, tulajāmi, lift up, weigh; Gr. tal-, tel, in tlênai, talanton; cf.: tuli, tlātus (latus), tolerare], to lift or take up, to raise, always with the predom. idea of motion upwards or of removal from a former situation.
    I.
    To lift up, raise up, elevate, exalt, etc. (syn.: effero, elevo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: unus erit quem tu tolles in caerula caeli templa, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Ann. v. 66 Vahl.): pileum ad caelum tollit, Plaut. Fragm. ap. Non. 220, 15:

    fulgor ibi ad caelum se tollit,

    Lucr. 2, 325;

    for which also: aliquem tollere in caelum,

    Cic. Phil. 11, 10, 24:

    quem (Herculem) in caelum ista ipsa sustulit fortitudo,

    id. Tusc. 4, 22, 50; id. Rep. 1, 16, 25:

    tollam ego ted in collum,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 42:

    Phaëthon optavit, ut in currum patris tolleretur: sublatus est,

    Cic. Off. 3, 25, 94; cf. id. N. D. 3, 31, 76:

    aliquem in equum,

    id. Deiot. 10, 28:

    quos in crucem sustulit,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 7:

    aliquem in crucem,

    id. ib. 2, 1, 5, §

    13: aquila in sublime sustulit testudinem,

    Phaedr. 2, 6, 4:

    in arduos Tollor Sabinos,

    Hor. C. 3, 4, 22 et saep.:

    ut me hic jacentem aliquis tollat,

    Plaut. Ps. 5, 1, 2; so,

    jacentes,

    id. Most. 1, 4, 17: mulum suum tollebat Fufius, lifted up, raised up, Varr. ap. Plin. 7, 20, 19, § 83:

    nequeo caput tollere,

    Plaut. Truc. 2, 6, 45:

    sustulimus manus et ego et Balbus,

    Cic. Fam. 7, 5, 2:

    manus,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 5:

    gradum,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 6: scorpius caudā sublatā, Lucil. ap. Non. 385, 31:

    lubrica convolvit sublato pectore terga (coluber),

    Verg. A. 2, 474:

    terrā,

    Ov. M. 15, 192:

    de terrā,

    Cic. Caecin. 21, 60:

    se tollere a terrā,

    id. Tusc. 5, 13, 37:

    ignis e speculā sublatus,

    id. Verr. 2, 5, 35, § 93.—
    2.
    In partic.
    a.
    Tollere liberos, to take up, i. e. to accept, acknowledge; and so, to raise up, bring up, educate as one's own (from the custom of laying new-born children on the ground at the father's feet; cf.

    suscipio): quod erit natum, tollito,

    Plaut. Am. 1, 3, 3:

    puerum,

    id. Men. prol. 33; Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 67 Vahl.):

    natum filium,

    Quint. 4, 2, 42:

    nothum,

    id. 3, 6, 97:

    puellam,

    Ter. Heaut. 4, 1, 15; cf. id. And. 1, 3, 14.—Also of the mother:

    si quod peperissem, id educarem ac tollerem,

    Plaut. Truc. 2, 4, 45.—
    (β).
    Transf., in gen., to get, beget a child:

    qui ex Fadiā sustulerit liberos,

    Cic. Phil. 13, 10, 23:

    decessit morbo aquae intercutis, sublato filio Nerone ex Agrippinā,

    Suet. Ner. 5 fin.
    b.
    Nautical t. t.: tollere ancoras, to lift the anchor, weigh anchor; esp. in part. pass.:

    sublatis ancoris,

    Caes. B. G. 4, 23; id. B. C. 1, 31; Liv. 22, 19, 6. —
    (β).
    Transf. out of the nautical sphere, to break up, proceed:

    si vultis ancoras tollere,

    Varr. R. R. 3, 17, 1.—
    c.
    To build, raise, erect:

    tollam altius tectum,

    Cic. Har. Resp. 15, 33:

    si juxta habeas aedificia, eaque jure tuo altius tollas,

    Dig. 39, 2, 26.—
    d.
    To take on board, carry, of vessels or vehicles:

    navem, metretas quae trecentas tolleret, parasse,

    Plaut. Merc. 1, 1, 75:

    naves, quae equites sustulerant,

    Caes. B. G. 4, 28:

    altera navis ducentos ex legione tironum sustulerat,

    id. B. C. 3, 28;

    Auct. B. Afr. 54: tollite me, Teucri,

    Verg. A. 3, 601:

    ut se sublatum in lembum ad Cotym deveheret,

    Liv. 45, 6, 2:

    Maecenas me tollere raedā vellet,

    Hor. S. 2, 6, 42:

    Talem te Bacchus... sustulit in currus,

    Ov. A. A. 3, 157. —
    B.
    Trop.
    1.
    To raise, lift, lift up, elevate, set up, etc.: tollitur in caelum clamor exortus utrimque, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 422 Vahl.):

    clamorem in caelum,

    Verg. A. 11, 745:

    clamores ad sidera,

    id. ib. 2, 222; cf.:

    clamor magnus se tollit ad auras,

    rises, id. ib. 11, 455:

    clamor a vigilibus tollitur,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    clamorem,

    Flor. 3, 8, 6:

    cachinnum,

    Cic. Fat. 5, 10:

    risum,

    Hor. A. P. 381: litterulae meae tui desiderio oblanguerunt: hac tamen epistulā oculos paulum sustulerunt, have opened [p. 1877] their eyes again, have reanimated them, Cic. Fam. 16, 10, 2.—Esp. with animos: ne in secunda tollere animos et in mala demittere, to elevate, Lucil. ap. Non. 286, 6:

    animos,

    Plaut. Truc. 2, 8, 10; Ter. Hec. 3, 5, 57:

    animos alicui,

    to raise, excite, animate, Liv. 3, 67, 6:

    nec dubium est quin omnis Hispania sublatura animos fuerit,

    id. 35, 1, 3;

    opp. abicere animos,

    Sen. Ben. 3, 28, 7:

    aliquid dicendo augere et tollere altius (opp. extenuare et abicere),

    Cic. de Or. 3, 26, 104:

    ad caelum te tollimus verissimis ac justissimis laudibus,

    id. Fam. 15, 9, 1:

    monumentum illud, quod tu tollere laudibus solebas,

    id. Att. 4, 16, 8 (14):

    nostras laudes in astra,

    id. ib. 2, 25, 1:

    Daphnim tuum ad astra,

    Verg. E. 5, 51:

    tergeminis tollere honoribus,

    Hor. C. 1, 1, 8:

    vos Tempe tollite laudibus,

    id. ib. 1, 21, 9 (cf. also Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1; v. infra, II. A. 2.):

    supra modum se tollens oratio,

    Quint. 4, 2, 61; cf.:

    se eadem geometria tollit ad rationem usque mundi,

    id. 1, 10, 46; 1, 2, 26:

    amicum Tollere (i. q. consolari),

    to cheer up, console, Hor. S. 2, 8, 61.—
    2.
    To take on one, assume, bear, endure:

    providere non solum quid oneris in praesentia tollant,

    Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:

    at Apollodorus poenas sustulit,

    id. N. D. 3, 33, 82. —
    II.
    To take up a thing from its place, to take away, remove, to bear or carry away, make way with, take away with one (syn.: aufero, adimo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    frumentum de areā,

    Cic. Verr. 2, 3, 14, § 36:

    solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vitā tollunt,

    id. Lael. 13, 47:

    ut aliquis nos deus ex hac hominum frequentiā tolleret,

    id. ib. 23, 87:

    simulacra ex delubris,

    id. Div. in Caecil. 1, 3; so,

    pecunias e fano,

    Caes. B. C. 3, 105:

    sphaeram ex urbe (Syracusis),

    Cic. Rep. 1, 14, 21:

    praedam,

    Caes. B. G. 7, 14:

    posita,

    id. ib. 6, 17:

    patinam,

    Hor. S. 1, 3, 80; cf.:

    his sublatis,

    id. ib. 2, 8, 10:

    mensam tolli jubet,

    Cic. Pis. 27, 67:

    me per hostes Denso paventem sustulit aëre,

    Hor. C. 2, 7, 14:

    jubet sublata reponi Pocula,

    Verg. A. 8, 175:

    cuncta,

    id. ib. 8, 439:

    tecum me tolle per undas,

    id. ib. 6, 370:

    me quoque tolle simul,

    Ov. M. 11, 441:

    tollite me, Libyes, comitem poenaeque necisque,

    Sil. 6, 500.—
    2.
    In partic.
    a.
    Pregn., to take off, carry off, make away with, to kill, destroy, ruin, etc.:

    aliquem de medio,

    Cic. Rosc. Am. 7, 20:

    aliquem e medio,

    Liv. 24, 6, 1:

    aliquem ferro, veneno,

    Cic. N. D. 3, 33, 81:

    Titanas fulmine (Juppiter),

    Hor. C. 3, 4, 44: quem febris una potuit tollere, Lucil. ap. Non. 406, 25:

    me truncus illapsus cerebro Sustulerat, nisi, etc.,

    Hor. C. 2, 17, 28:

    tollet anum vitiato melle cicuta,

    id. S. 2, 1, 56:

    sorbitio tollit quem dira cicutae,

    Pers. 4, 2:

    majores nostri Carthaginem et Numantiam funditus sustulerunt,

    laid waste, Cic. Off. 1, 11, 35:

    ademptus Hector Tradidit fessis leviora tolli Pergama Graiis,

    Hor. C. 2, 4, 11.—In a play with I. B. supra: te dixisse, laudandum adulescentem (Caesarem), ornandum, tollendum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1; cf.:

    se non esse commissurum, ut tolli posset,

    id. ib. 11, 20, 1.—
    b.
    Milit. t. t.: tollere signa, to break up for marching, to decamp, Caes. B. C. 2, 20; Auct. B. Alex. 57, 1.—
    B.
    Trop., to do away with, remove; to abolish, annul, abrogate, cancel (very freq., esp. in Cic.;

    syn.: oblittero, aboleo): rei memoriam tollere ac delere,

    Cic. Quint. 21, 70; cf.

    metum,

    id. Rosc. Am. 2, 6:

    sublatā benevolentiā amicitiae nomen tollitur,

    id. Lael. 5, 19; cf.:

    maximum ornamentum amicitiae tollit, qui ex eā tollit verecundiam,

    id. ib. 22, 82:

    dubitationem,

    id. Rep. 1, 7, 12:

    errorem,

    id. ib. 1, 24, 38:

    librariorum menda,

    id. Att. 13, 23, 2:

    ut id nomen ex omnibus libris tollatur,

    id. ib. 13, 44, 3:

    legem,

    id. Leg. 2, 12, 31:

    veteres leges novis legibus,

    id. de Or. 1, 58, 247:

    dictaturam funditus ex re publicā,

    id. Phil. 1, 1, 3:

    sublato Areopago,

    id. Rep. 1, 27, 43:

    deos,

    to deny the existence of, id. N. D. 1, 30, 85; id. Ac. 2, 11, 33:

    diem,

    to consume in speechmaking, id. Leg. 3, 18, 40; id. Dom. 17, 45:

    morbus facile tollitur,

    is removed, Cels. 2, 14; 4, 18; so,

    dolores et tumores,

    Plin. 26, 12, 75, § 122:

    foeditates cicatricum maculasque,

    id. 33, 6, 35, § 110:

    muliebrem luctum,

    Hor. Epod. 16, 39:

    querelas,

    id. Ep. 1, 12, 3.—Hence,

    sublātus

    , a, um, P. a. (acc. to I. B.), elated, proud, haughty (rare):

    quo proelio sublati Helvetii,

    Caes. B. G. 1, 15:

    hac victoriā,

    id. ib. 5, 38: quibus omnibus rebus, id. B. C. 2, 37:

    rebus secundis,

    Verg. A. 10, 502:

    gloriā,

    Tac. A. 13, 11 et saep.:

    fidens magis et sublatior ardet,

    Ov. Hal. 54. — Adv.:

    sublātē

    , highly, loftily. *
    1.
    Lit.:

    Nilus diebus centum sublatius fluens, minuitur postea,

    higher, Amm. 22, 15, 12. —
    2.
    Trop.:

    sublate ampleque dicere (opp. attenuate presseque),

    loftily, with elevation, Cic. Brut. 55, 201:

    sublatius dicere,

    more proudly, id. Dom. 36, 95:

    sublatius insolescentes,

    Amm. 15, 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tollo

  • 20 trusito

    trūsĭto, āre, v. freq. a. [id.], to push or thrust often:

    mulum trusitant,

    Phaedr. 2, 7, 8 (al. trucidant).

    Lewis & Short latin dictionary > trusito

См. также в других словарях:

  • Mulus mulum — Das mulus mulum spielen: loben, um wieder gelobt zu werden, eine veraltete, besonders zu Lessings Zeiten verbreitete Redensart. Heute bezeichnet man diese Haltung als ›fishing for compliments‹ …   Das Wörterbuch der Idiome

  • Wilhelm von Bibra — (1442 1490) was a Papal Emissary.Papal EmissaryWilhelm functioned as a Papal Emissary for both the archbishop of Cologne and Kaiser Friedrich. Wilhelm’s half brother, Prince Bisop Lorenz von Bibra of Würzburg, in 1487 wrote a letter of… …   Wikipedia

  • Peire de la Mula — Peire (or Pietro) de la Mula (fl. c. 1200) was an Italian troubadour. He wrote two couplets and one sirventes that survive. According to his vida , he was a joglars and tobaire who stayed for a long time in Montferrat, Cortemiglia ( Cortemilla ) …   Wikipedia

  • Palindrome — Pour les articles homonymes, voir Palindrome (homonymie). Le palindrome (substantif masculin), du grec πάλιν / pálin (« en arrière ») et δρόμος / drómos (« course ») est une figure de style appelée aussi palindrome de lettres …   Wikipédia en Français

  • alimenter — [ alimɑ̃te ] v. tr. <conjug. : 1> • XIV e; lat. médiév. alimentare 1 ♦ Physiol. Fournir une certaine alimentation à. ⇒ nourrir . Vous pouvez alimenter légèrement le malade. Il faut l alimenter avec des légumes. Pronom. Ne plus s alimenter… …   Encyclopédie Universelle

  • CENTURIATUS Mulus — apud Vopisc. in Aureliano, c. 7. Equum sagmarium suum defricet Mulum centuriatum comiter curet: mulus est centuriae inserviens. Solutâ enim veteris militiae disciplinâ, coepêre apud Romanos singulis centuriis muli deputari, ad sarcinas vehendas,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYBREAS — insignis Orator ex Mylassis Cariae urbe, qui, cum pater nihil praeter mulum lignarium, et mulionem reliquisser, illorum operâ aliquandiu nutritus, Diotrephi Sophistae operam dedit, tandem que ad Reip. gubernacula pervenit. Vide Strabo l. 13. p.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MULUS Centuriatus — apud Flav. Vopisc. in Aureliano, c. 7. Mulum Centuriatum comiter curet. Soluta enim veteris militiae disci plinâ, coeperant singulis centuriis muli deputari ad sarcinas vehendas, uti observat Hadr. Turnebus. Cum prius mulas et mulos Praefides… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • QUAEDAM — Mira et prodigiosa in gratiam studiosorum hîc inserere libuit, quamvis a scopo nostro aliena, et a debito ordine; quaerenda enim potius erant in titulo Mira, vel Prodigiosa: cum vero tanta sit locorum copia ab M. ac P. incipientium, et tanta… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ZOOLATRIA — seu cultus animalium, qui apud Aegyptios olim hodiequeapud Indos, prodigiose frequens est, ex μετεμψοχώσεος dogmate ortum traxit; in quod processu temporum degeneravit de Immortalitate Animae doctrina, quam praeter alia a Iosepho accepcrant… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • pasar malam — /ˌpʌsa ˈmʌlʌm/ (say .pusah mulum) noun Singaporean and Malaysian English 1. a market which takes place in the evenings, in various locations on different dates; night market. 2. a place filled with bustle and noise. {Malay: night market} …  

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»